Bir çocuğun;
karanlıkta umut ışığı
Aradığı gibi
Kalbimin sessiz köşelerinde
Mezarının başında
Ölümün sessizliği içinde
Seni arıyorum dede!
Ah be dedem...
Bu kadar uzun zaman
Çekip gidilir mi?
Bu kadar çok
Özletir mi bir insan kendisini?
Kim bilir nerelerde
Hangi diyarlardasın?
Hangi küçük çocukları
Seviyorsun benim yerime?
Babamsın  canımsın...
Boynumun borcudur seni özlemek
Boynumun borcudur seni anmak!
Kalbimin en üst köşesindesin
O üst köşeyi
Sevgi çiçekleriyle donatıp
Seni büyütüyorum dede.
Sen sanır mısın bu evlat
seni unuttu?
Peki sen bilir misin; bu evlat hep
seni arıyor.
Yıllar geçse de
Günler bitse de
Ömrüm tükense de
Hep seni özlüyor ve
Hep seni anıyor bu evlat.
Bunu unutma dede !!!